Ετικέτα: Βιετνάμ

  • Ό,τι καλύτερο μπορούσε

    Ό,τι καλύτερο μπορούσε

    Το Nόμπελ Ιατρικής, το φάρμακο για τη μαλάρια, οι Βιετκόνγκ, ο Μάο κι οι Βρωμεροί Εννιά —του Γρηγόρη Καραγρηγορίου— Τι σχέση έχει το (μισό) Νόμπελ Ιατρικής που ανακοινώθηκε χτες με τους Βιετκόνγκ και την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο; Το 1967 ο Μάο δέχτηκε ένα ακόμη αίτημα βοήθειας από τον Χο Τσι Μινχ. Ο σύμμαχός του,…

  • Βάρκιζα, η αμετάφραστη

    Βάρκιζα, η αμετάφραστη

    —της Μαρίας Τοπάλη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Η Βάρκιζα είναι ένας παραθαλάσσιος δήμος της Αττικής. Ενώ όμως οι υπόλοιποι δήμοι αυτής της περιοχής, π.χ. η Βούλα, η Βουλιαγμένη, η Γλυφάδα, ανακαλούν, όποτε αναφέρονται, στη μνήμη μας εικόνες ελληνικού καλοκαιριού (άμμο, ξαπλώστρες, θάλασσα, σουβλάκια, παγωτά, θερινό σινεμά) το όνομα της Βάρκιζας παραπέμπει σε ένα…

  • Τύψεις συνείδησης

    Τύψεις συνείδησης

    —του Ηλία Μαγκλίνη— «Ήμουν ανακριτής στο Αμπού Γκράιμπ. Βασάνισα». Η πρόταση αυτή επαναλαμβάνεται δύο φορές στο άρθρο «Δεν μπορώ να συγχωρεθώ για το Αμπού Γκράιμπ» του Έρικ Φερ (Eric Fair, «I can’t be forgiven for Abu Graib»), που δημοσιεύθηκε στους New York Times την εβδομάδα που μας πέρασε. Ο Φερ είναι βετεράνος του αμερικανικού στρατού…

  • Μια πολύ σοβαρή υπόθεση

    Μια πολύ σοβαρή υπόθεση

    —Η απόβαση στη Νορμανδία και οι φωτογραφίες του Robert Capa— Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου 1944, ξεκίνησε η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία. Ανάμεσα στους στρατιώτες του 16ου Συντάγματος του Α΄ Σώματος Στρατού του Αμερικανικού Τομέα ήταν και ο απεσταλμένος του περιοδικού Life, ο ουγγρικής καταγωγής φωτογράφος Robert Capa, διάσημος ήδη από τις φωτογραφίες…

  • Κουλά κτίρια

    Κουλά κτίρια

    Ακολουθούν φωτογραφίες από τριάντα κουλά —παράξενα, ιδιόρρυθμα, αλλόκοτα, ασυνήθιστα, πρωτοφανή— κτίρια ανά τον κόσμο· κτίρια που μοιάζουν σαν να κατασκευάστηκαν σε άλλον πλανήτη και να ήρθαν μια νύχτα στη Γη φυτευτά. Πίσω από το καθένα υπάρχουν μηχανικοί, αρχιτέκτονες και σχεδιαστές που συνέλαβαν και υλοποίησαν ένα άκρως πρωτοποριακό όραμα. Γι’ αυτό και η επιλογή του επιθέτου…

  • Σπηλιές

    Σπηλιές

    Οι σπηλιές ανά τον κόσμο γοητεύουν τον επισκέπτη με το μυστήριο που κρύβουν στο εσωτερικό τους, εκπλήσσουν με τα δαιδαλώδη μονοπάτια τους και εντυπωσιάζουν με τις υποβρύχιες διαδρομές τους. Άλλες πάλι απαιτούν ικανότητες ορειβασίας και μερικές παρουσιάζουν τα «κάλλη» τους χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος. Υπάρχει, όμως, σε όλες μια κοινή συνισταμένη που τις κάνει……

  • Καταρράχτες

    Καταρράχτες

    Φωτογραφίες από τους θεαματικότερους καταρράχτες στον κόσμο. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά φαινόμενα που μπορεί κανείς να συναντήσει: Το νερό ενός ποταμού που πέφτει ορμητικά από ψηλά. Το ύψος, το εύρος του χείλους του, ο όγκος τού νερού που κατακρημνίζεται, είναι όλα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον έναν καταρράχτη από τον άλλον. Ο πιο ψηλός…

  • Ρετρό #10 — Flower Power

    Ρετρό #10 — Flower Power

    —H εμβληματική φωτογραφία τού  Bernie Boston— 21 Οκτωβρίου 1967: Το κίνημα Flower Power, που γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1966 από τους χίπις για να διαμαρτυρηθούν κατά του πολέμου του Βιετνάμ, διοργανώνει διαδήλωση στην Ουάσινγκτον με λουλούδια στα χέρια, όπως έκαναν συνήθως τα μέλη του. Τους περιφρουρούσαν 2.500 εθνοφρουροί και όταν πλέον τους έκλεισαν το δρόμο…

  • Στη μύτη

    Στη μύτη

    —Γλυπτά-μινιατούρες σκαλισμένα σε γραφίτη και κηρομπογιά— Η Diem Chau κατάγεται από το Βιετνάμ αλλά από το 1986 ζει μαζί με την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και αυτό το διάστημα έργα της εκτίθενται στην  G. Gibson Gallery του Σηάτλ ενώ στο παρελθόν γκαλερί στην Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και το Λος Άντζελες…

  • Νέα Υόρκη, καλοκαίρι ’69

    Νέα Υόρκη, καλοκαίρι ’69

    Το Summer of Love είχε συμβεί πριν από δυο χρόνια, αλλού — στο Σαν Φρανσίσκο, και είχε σημάνει το τέλος της αθωότητας του χιπισμού. Το καλοκαίρι του 1969 περπατούσαν για πρώτη φορά άνθρωποι αλλού — στο φεγγάρι. Αλλού συνεχιζόταν ένας σκληρός και παράλογος πόλεμος — στο Βιετνάμ. Στη Νέα Υόρκη οι νέοι περίμεναν πότε θα…

  • Αναζητώντας τη χαμένη άνοιξη

    Αναζητώντας τη χαμένη άνοιξη

    Εμείς, του ‘60 οι εκδρομείς, απόμακροι εξαρχής εκτός παραδομένου κόσμου εμείς, ανήλικοι διαρκώς, μα κι απ’ το καθεστώς αμόλυντοι ευτυχώς. Εμείς, μιας δίψυχης ωδής, παράλογα ανοιχτής, με συμπεριφορές ανατροπής, και της βαθιάς μας ζωής, της συντηρητικής, εμείς οι εκκρεμείς. Χρονιές, με αίμα και φωτιές, και Χούντας, κι Ιουλιανές, και της Μεταπολίτευσης φωνές, αυτού του συρφετού,…