Ετικέτα: δημοσιογραφία
-
Γνωρίζω κάποιον που πήρε Pulitzer!
—της Όλγας Σελλά— Όταν άρχισα να ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη, κάθε Μάιο, στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, πρώτα απ’ όλα χάρηκα απεριόριστα που δεν θα είχαν μόνο οι κινηματογραφικοί συντάκτες το ετήσιο ραντεβού τους στη Βόρεια Ελλάδα. Τα τελευταία 10-12 χρόνια, η Θεσσαλονίκη έγινε (εκτός από ρεπορτάζ για τα θέματα του βιβλίου, για τους συγγραφείς, για…
-
Είναι περίεργα κίτρινη
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα— Ο τίτλος του θέματος παραλλάσσει τον τίτλο («Είμαι περίεργη: κίτρινη») μιας παλιάς σουηδικής ταινίας του 1967, του Βίλγκοτ Σιόμαν. Παρ’ όλα αυτά, η αναφορά μου δεν θα είναι στο σινεμά αλλά σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο που μαστίζει καθημερινά τη δημόσια σφαίρα. Πρόκειται για τον κιτρινισμό της δήθεν…
-
Πεθαίνοντας στο ταμπλόιντ
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα ρήματα— Ο «δεύτερος θάνατος» του σχεδιαστή μόδας Μιχάλη Ασλάνη δεν έγινε στο σπίτι του αλλά στο «ταμπλόιντ» του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα παλαιά και νέα μίντια εκθέτουν τόσο ωμά τη νεκροφιλική φαντασίωση της δήθεν «αποκλειστικής ενημέρωσης», αδιαφορώντας για τους κανόνες της…
-
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι
—του Ηλία Μαγκλίνη— Το ότι η δημοσιογραφία περνά δύσκολες στιγμές δεν χρειαζόταν να ξεσπάσει η οικονομική κρίση για να το καταλάβουμε. Όπως πολύ εύστοχα είπε φίλος και συνάδελφος πριν από λίγα χρόνια, αναφερόμενος στην κυριαρχία των νέων μέσων πληροφορίας και επικοινωνίας: «Νιώθω σαν τον πεταλωτή αλόγων στο Ντιτρόιτ του 1910, όταν ο Χένρι Φορντ ξεκινούσε…
-
«Καλησπέρα. Σήμερα δεν υπάρχουν ειδήσεις»
—της Τάνιας Σιμοπούλου— «Σε τούτο τον κόσμο τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από τους φόρους και τον θάνατο». Με αυτές τις λέξεις, ο Benjamin Franklin περιέγραψε το 1789 την αβεβαιότητα που είχε κυριεύσει την αμερικανική κοινωνία, κατά την περίοδο που θεσπιζόταν το πρώτο της Σύνταγμα. Αλήθεια, τι θα γινόταν εάν μια μέρα δεν συνέβαινε τίποτα άλλο,…
-
Το λογοκριμένο μανιφέστο του Albert Camus
—της Αθηνάς-Χριστίνας Μιχαλακέα— Η αλήθεια και η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι’ αυτό και έχουν λίγους εραστές. Το 1939, λίγο μετά το ξέσπασμα του πολέμου, και ενώ η λογοκρισία του Τύπου ήταν ήδη γεγονός στη Γαλλία, ο Αλμπέρ Καμύ συνέταξε ένα οξύ κείμενο, εν είδει μανιφέστου, με το οποίο καλούσε τους δημοσιογράφους να παραμείνουν ελεύθεροι…
dimart 