Ετικέτα: Λορέντζος Μαβίλης

Είδωλα —Λορέντζος Μαβίλης— Άχαρή μου χαρά, φτωχοί μου στίχοι, Της ζωής μου ακριβό, κρυφό καμάρι, Από καθάριο βγαίνετε ζυμάρι Κ’ είσαστε γεννημένοι όχι όπως τύχει. Δεν κελαηδάτε ανούσιοι κι άσκοποι ήχοι, Σαν τραγούδια ελαφρόμυαλου ερωτιάρη, Μα κι ούτε παραιράτε το συρτάρι Να βρείτε αγοραστή τόσο τον πήχυ. Γιατ’ είσαστε ψυχούλες και κορμάκια Των πόθων και…

Φάληρο —Λορέντζος Μαβίλης— Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω, Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω Aυτοκίνητο να γοργοζυγόνη. M’ ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει. Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω Tη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο Ακόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει. Αρχοντοπούλα μ’…

Λήθη —Λορέντζος Μαβίλης— Kαλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε Tην πίκρια της ζωής. Όντας βυθήση O ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση, Mην τους κλαις, ο καϋμός σου όσος και νάναι! Tέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε ‘Σ της Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση· Mα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση, A στάξη γι’ αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.…

Λήθη —Λορέντζος Μαβίλης— Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει, μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι. Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση· μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει, ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε. Κι…