Αυτό δεν είναι τραγούδι #220
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη
Ήμουν μικρή όταν πήρα να διαβάσω για πρώτη φορά το εξώφυλλο του δίσκου «Γ’ Ανθολογία» του Γιάννη Σπανού και χάζεψα τους συντελεστές του. Για κάποιον περίεργο λόγο, το «Σπασμένο καράβι» και το «Mal du Départ» ήταν από την αρχή τα αγαπημένα μου – ίσως γιατί και τα δυο μιλούν για θάλασσες και ταξίδια. Και για τον «ιδανικό κι ανάξιο εραστή» ήξερα πως είναι του Καββαδία, είχα διαβάσει ήδη, όμως, το Σπασμένο Καράβι; Θυμάμαι σαν τώρα που άνοιξα τη Δομή για να διαβάσω για τον Σκαρίμπα. Και που πήγα στο βιβλιοπωλείο και πήρα το Τρεις άδειες καρέκλες, και τα υπόλοιπα σιγά σιγά, και που αγάπησα τον εκκεντρικό μπαρμπα-Γιάννη, τον ιδιόρρυθμο υπάλληλο του τελωνείου της Χαλκίδας, που δεν ξέρω αν έφυγε ποτέ από την πόλη του. Μα ταξίδευε με τη φαντασία του. Ακόμα και σε άψυχες θάλασσες, σε νεκρικές ακτές, σε αφράτους τόπους.
Το αγαπώ αυτό το τραγούδι. Και χαίρομαι που το μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός έτσι – του χρωστώ τις επισκέψεις στο κάστρο του Καράμπαμπα, κάθε φορά που πάω στη Χαλκίδα.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 
Σχολιάστε