
—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
«Το μεγαλύτερο επίτευγμα του πολιτισμού είναι το φαγητό, η ποιότητα και η αφθονία του… Το καλό φαγητό κάνει τη ζωή, ζωή».
Τάδε έφη Τζακ Λόντον, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από εκατόν σαράντα χρόνια, στις 12 Ιανουαρίου του 1876. Ο Τζακ Λόντον είναι πασίγνωστος ως συγγραφέας, μάλλον άγνωστος ωστόσο ως γκουρμέ. Κι όμως, η εκτίμησή του για το καλό φαγητό ερμηνεύεται εύκολα, αν σκεφτεί κανείς ότι πέρασε χρόνια και χρόνια ως ναυτικός και μετά ως χρυσοθήρας στο Κλοντάικ. Κι αν από τις εμπειρίες του κληρονόμησε υλικό για τα μεγάλα του έργα, μαζί μ’ αυτές κληρονόμησε επίσης και σκορβούτο.
Μετά από μια νιότη γεμάτη περιπέτειες και στερήσεις, ο Λόντον κατάφερε να ζει από το γράψιμο. Και έγραφε συνεχώς. Ανταποκρινόταν δε με ιδιαίτερο ζήλο και προθυμία όποτε του ζητήθηκε να συνεισφέρει συνταγές μαγειρικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η συμβολή του στο Suffrage Cook Book, το βιβλίο μαγειρικής που εξέδωσαν οι σουφραζέτες για να μαζέψουν χρήματα υπέρ του αγώνα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών: ο Λόντον προτείνει στρείδια τυλιγμένα σε μπέικον και ψημένα στον φούρνο, και κομμάτια σέλερι γεμισμένα με ροκφόρ.

Λέγεται πως το πιάτο που θεωρούσε κορωνίδα της γαστριμαργικής δημιουργίας ήταν η ψητή αγριόπαπια. Ή μάλλον, η ελάχιστα ψημένη αγριόπαπια, παραγεμισμένη με σέλερι: 8-10 λεπτά σε καυτό φούρνο, έπειτα κόβεις φέτες το ψαχνό και συνθλίβεις το υπόλοιπο πουλί μέχρι να βγάλει όλο το ζουμί του. Με αυτό το ζουμί, αφού βράσει λίγο ακόμα, περιχύνεις τις φέτες το κρέας.
Κι αν ο συγκεκριμένος τρόπος παρασκευής δημιουργεί σε μας μερικά εύλογα ερωτηματικά, για τον Λόντον δεν υπήρχε, προφανώς, κανένα: την είχε παραθέσει με μεγάλη χαρά σε συνέντεξή του στην εφημερίδα San Bernardino Sun, τον Σεπτέμβριο του 1907!
Πόσους συγγραφείς ξέρουμε που στις συνεντεύξεις τους μιλάνε για μαγειρική;
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art



Σχολιάστε