Το αυγό του Ναμπόκοφ

—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—

Είσαι διάσημος συγγραφέας. Μεγάλος συγγραφέας. Σου ζητούν ένα κείμενό σου για ένα βιβλίο. Το στέλνεις. Περιμένεις. (Ίσως και να το έχεις ξεχάσει.) Λίγους μήνες αργότερα, το βιβλίο κυκλοφορεί. Το κείμενό σου, πουθενά. Πώς νιώθεις;

Μακάρι να ζούσε ακόμα ο Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ, να τον ρωτούσαμε. Γιατί η παραπάνω μικρή, πικρή ιστορία απόρριψης, εκείνον αφορά. Έστω κι αν το εν λόγω κείμενο προοριζόταν για βιβλίο μαγειρικής, έστω κι αν ήταν συνταγή για (τύμπανα αγωνίας ηχούν εδώ) αυγά βραστά.

Ο Ναμπόκοφ, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ζούσε πλέον στο Μοντρέ της Ελβετίας γράφοντας και κυνηγώντας πεταλούδες στις Άλπεις. Κατά πάσα πιθανότητα, το αίτημα της Μαξίν ντε λα Φαλαίζ να συνεισφέρει στον οδηγό μαγειρικής που ετοίμαζε, με τίτλο «Seven centuries of English cooking», να ξύπνησε μέσα του μια ιδιότυπη διάθεση: μια διάθεση ταιριαστή σε έναν συγγραφέα απολύτως φτασμένο, στη δύση πλέον της ζωής του, που έχει αποφασίσει να περνάει ωραία (και το κάνει), όχι όμως και σε μια κοσμική διασημότητα της Νέας Υόρκης, πρώην μοντέλο και συντάκτρια της στήλης περί φαγητού στην Vogue (η Μαξίν αυτά) που προφανώς θέλει να πασπαλίσει το πόνημά της με ολίγη από διανόηση.

Το κείμενο που έστειλε ο Ναμπόκοφ στη Μαξίν ντε λα Φαλαίζ ήταν το εξής:

ΑΥΓΑ À LA NABOCOQUE

Βράζετε νερό σε ένα κατσαρολάκι (οι μπουρμπουλήθρες σημαίνουν ότι βράζει!). Παίρνετε δύο αυγά (για ένα άτομο) από το ψυγείο. Τα βάζετε κάτω από το ζεστό νερό της βρύσης για να τα προετοιμάσετε για αυτό που τα περιμένει.

Τα τοποθετείτε στο κατσαρολάκι, το ένα μετά το άλλο, αφήνοντάς τα να κυλήσουν αθόρυβα μέσα στο (βραστό) νερό. Συμβουλεύεστε το ρολόι σας. Στέκεστε από πάνω τους με ένα κουτάλι ώστε να τα εμποδίζετε (έχουν την τάση να μετακινούνται) από το να κοπανούν στα παλιο-τοιχώματα του σκεύους. Αν, παρά ταύτα, κάποιο από τα αυγά ραγίσει μέσα στο νερό (το οποίο τώρα κοχλάζει σαν παλαβό) και αρχίσει να εκλύει ένα σύννεφο από λευκό υλικό σαν πνεύμα σε παλιομοδίτικη σεάνς, ψαρέψτε το από μέσα και πετάξτε το. Βάλτε ένα άλλο και φροντίστε να είστε πιο προσεκτικοί.

Αφού περάσουν 200 δευτερόλεπτα ή ας πούμε, 240 (αν λάβουμε υπόψη και τις διακοπές), βγάζετε με το κουτάλι τα αυγά από το νερό. Τα τοποθετείτε, με την πιο στρογγυλή άκρη προς τα πάνω, σε δύο αυγουλιέρες. Με ένα κουταλάκι, χτυπάτε ελαφρά και κυκλικά ώστε να παραβιάσετε το καπάκι του κελύφους. Έχετε πρόχειρο αλάτι και βουτυρωμένο ψωμί (λευκό). Φάτε.

Σύμφωνα με σημείωμα που βρέθηκε στα κατάλοιπα του Ναμπόκοφ μαζί με τη συνταγή, η Μαξίν ντε λα Φαλαίζ δεν του απάντησε καν «όχι». Δεν τον ειδοποίησε καν ότι έλαβε τη συνταγή. Μπορεί να υποθέσει κανείς πολλά με βάση το γεγονός ότι ο Ναμπόκοφ κράτησε τη συνταγή εκείνη στο αρχείο του. Ίσως όμως η πιο ασφαλής υπόθεση να είναι πως είχε κατά νου τη ρήση του Ραλφ Ουάλντο Έμερσον: «Υπάρχει πάντα κάποιος καλύτερος τρόπος να γίνονται όλα τα πράγματα, ακόμα κι αν είναι να βράσεις ένα αυγό».

Ή να γράψεις γι’ αυτό.