Το ποίημα της εβδομάδας 7/12

Πάγος, παράδεισος

—Πάουλ Τσέλαν—
Μετάφραση: Χρήστος Γ. Λάζος

Υπάρχει μια χώρα, τη λένε Χαμένη,
εκεί στο καλάμι φεγγάρι βλασταίνει,
κι αυτό που μαζί μας στον πάγο πεθαίνει,
μια φλόγα σκορπίζει τριγύρω και βλέπει.

Σαν βλέπει, πως έχει δυο μάτια σημαίνει,
στο κάθε του μάτι μια γη φωτεινή.
Η νύχτα, η νύχτα, μ’ αλκάλι σε πλένει.
Και βλέπει, το μάτι αθώο παιδί.

Βλέπει και βλέπει, τα βλέπουμε όλα,
σε βλέπω, σε βλέπω, με βλέπεις κι εσύ.
Ο πάγος, μια φλόγα, ανασταίνεται τώρα,
προτού να τελειώσει και κλείσει η ώρα.

* * *

Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων