Δωρίχα
—Ποσείδιππος—
Μετάφραση: Βασίλης Ι. Λαζανάς
Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ πάλαι κόνιν, ἕσσατο δʼ ἑσμὸς…
Δωρίχα τα οστά σου σκόνη θα ‘χουν γίνει τώρα,
και των μαλλιών οι ανάδεσμοι κι η μυρωμένη η εσθήτα,
που τύλιγες μ’ αυτή τον Χάραξο, ω, τότε που οι δυο σας
αδειάζατε έως την αυγή κισσόπλεχτα κροντήρια.
Μα οι σελίδες της Σαπφώς, που σε ανυμνούν, θα μείνουν
κι η Ναύκρατη, η πατρίδα σου, μακαριστή τη μνήμη
του ονόματός σου θα κρατεί όσο θα πλέει καράβι
από του Νείλου τα νερά προς τ’ ανοιχτά πελάγη.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 