Ξύλινη σκάλα
—Γιώργος Θέμελης—
Ανεβαίνοντας την παλιά ξύλινη σκάλα
Μπορείς να σταθείς έξαφνα, καθώς ακούς:
Μες απ’ το κούφιο ξύλο, πιο μέσα ακόμα,
Κάτι στεγνό-ξηρό που συντρίβεται.
Σε παίρνουν με μιας και πλήθος θόρυβοι:
Από την οροφή, απ’ το δάπεδο, απ’ τα τοιχώματα.
Έχουμε κάποιους συγκάτοικους που μας νοιάζονται,
Ανησυχούν για μας μέσ’ απ’ τον ύπνο τους.
Χωράμε όλοι —καμιά ενόχληση.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 