Κατηγορία: Διάφοροι καημοί

—του Σόλωνα Σαρακενίδη— Στην Ξάνθη της δεκαετίας του ’50 δεν είχαμε τίποτα. Η μόνη καθημερινή έγνοια της μάνας ήταν το φαγητό. Να βρει τα υλικά,

—της Μαρίκας Τσεβά— Είμαι συνειδητά άθεη από τα δεκαπέντε μου. Δεν με επηρέασε κάτι ώστε να «απαρνηθώ την πίστη μου», ούτε άνθρωπος ούτε βιβλίο (ή

—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου— Πριν ακόμα ανοίξω καλά καλά το τετράδιο, ένα παιδικό πρόσωπο γεμάτο φακίδες, πρόβαλε μέσα από την Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, αναρριχήθηκε στην

—Της Χριστίνας Παπαβασιλείου— Κάποιος πρέπει να μιλήσει και γι αυτούς. Τους αδικημένους της λογοτεχνίας, της ιστορίας, της θρησκείας. Τους αδικημένους που είναι τα εξιλαστήρια θύματα,

—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου— Είναι αποδεδειγμένο. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν αγαπάνε τα τριγενή και δικατάληκτα επίθετα. Είτε οξύτονα είναι είτε παροξύτονα, ουδείς φαίνεται να

Άγιεμου Αγιοβασίλη, γεια και χαρά σου! Πέρσι δε φάνηκες, αλλά δε σου κρατάω κακία. Ήταν κακή η συγκυρία, είπε ο μπαμπάς. Το δώρο σου, είπε,

Μονόπρακτο για βαθιά φωνή και περιούσιο λαό —του Γιώργου Θεοχάρη— Οργή Λάου-Λάου: Έλεος, ρε πίστη μου, δεν έχουν καταλάβει τίποτα! Φωνή Θεού (voice off): Τι

–του ειδικού μας αποβλακωμένου στις Πρηξέλλες, Γιώργου Θεοχάρη– Ουδείς λόγος ανησυχίας για τους Έλληνες. Κατώτατος αξιωματούχος των Θεσμών (βλ. «Θεσμοφοριάζουσα»), ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει

Το dim/art τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης μ’ ένα σονέτο του Χρήστου Νάτση για τον Πάμπλο Γκαρσία, έναν ήρωα της εποχής μας· το αφιερώνει στη