Κατηγορία: Αρχιτεκτονική / αστικό τοπίο
-

Η ελληνική άνοιξη των εκπαιδευτηρίων της δεκαετίας του 1930
—του Νίκου Βατόπουλου— Ένα από τα εντυπωσιακά φαινόμενα του ελληνικού εκσυγχρονισμού στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, ήταν και το πρόγραμμα ανέγερσης άνω των 3.000 νέων σχολείων στην επικράτεια. Ήταν ένα πρόγραμμα, μοναδικό στα χρονικά, που εμπνεύστηκε και υλοποίησε η τελευταία κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932) και ταυτίστηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου, που ήταν…
-

Η πτώση των ισχυρών
Γκρεμίζοντας αγάλματα στο όνομα της αποκομμουνιστικοποίησης —Κείμενο και φωτογραφίες: Ντόναλντ Γουέμπερ. Μετάφραση για το dim/art: Γιώργος Θεοχάρης— [Ο φωτογράφος Ντόναλντ Γουέμπερ έχει αφιερώσει χρόνια στην καταγραφή της δυναμικής της εξουσίας στην Ουκρανία και στη Ρωσία. Εδώ ο Γουέμπερ στρέφει τον φακό του και την πένα του στην ειρωνεία της πολιτικής της αποκομμουνιστικοποίησης στην Ουκρανία.] *…
-

Συμφωνικό ποίημα για μετρονόμο και Στάλιν
Τα δημόσια μνημεία και η ειρωνία της Ιστορίας —του Γιώργου Τσακνιά— Στην Πράγα, στο πάρκο Letná, σε ένα σημείο με υπέροχη θέα στην πόλη και στις γέφυρες του ποταμού Μολδάβα (Vltava), ένας τεράστιος μετρονόμος κρατάει τον ρυθμό της πόλης (όταν τίθεται σε κίνηση). Το έργο —kinetic sculpture— του Vratislav Novak δημιουργήθηκε το 1991 για τη Διεθνή Έκθεση αλλά άρεσε…
-

Aθήνα: η έγχρωμη εκδοχή
—της Εύης Τσακνιά— Φωτογραφίες: Εύη Τσακνιά, Μαριαλένα Μαντζαβίνου Τις Κυριακές του Φθινοπώρου, την ώρα που σουρουπώνει, είναι μερικές πόλεις που φαίνονται καταθλιπτικές και άλλες πάλι μαγικές. Η Αθήνα, κακά τα ψέμματα, ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Ανάμεσα στις μαγικές γωνιές της, μεσολαβεί ένας ατέλειωτος, πρώην λευκός, απροσδιορίστου πια χρώματος και ύφους, ιστός. “The off white city” — έτσι…
-

Γκράφιτι στις Βρυξέλλες
—της Άννας Βαρνά— Περπατάω στις Βρυξέλλες έχοντας τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά. 4,5 χρόνια εδώ κι ακόμη να χορτάσω τα πολλά της πρόσωπα και τις πολλές της γλώσσες. Το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά συναντώ τους έφηβους που πάνε σχολείο. Όλοι με τα ακουστικά τους, ανταλλάσσουν μηνύματα στο messenger ακόμη κι όταν το μετρό…
-

Ζαχά Χαντίντ: κτίρια, τροφή προς σκέψη
H Ζαχά Χαντίντ, η πρώτη γυναίκα που κέρδισε ποτέ το Αρχιτεκτονικό Βραβείο Pritzker, πέθανε χθες στο Μαϊάμι, σε ηλικία 65 ετών, ύστερα από καρδιακό επεισόδιο. —Δεν θεωρώ ότι ο ρόλος της αρχιτεκτονικής είναι απλώς να προσφέρει ένα καταφύγιο ή να οριοθετήσει έναν χώρο. Δουλειά κανονικά της αρχιτεκτονικής είναι να μας ενθουσιάζει, να μας ηρεμεί, να μας…
-

Vertical living
«Vertical living», ελληνιστί «κατακόρυφες» ή «καθ’ ύψος κατοικίες»: όροι που σημαίνουν «ζούμε ο ένας πάνω από τον άλλον» ή, ίσως, ευφημισμοί για την πραγματικότητα, ότι «ζούμε ο ένας πάνω στον άλλον». Όπως και να ‘χει, οι πολυόροφες πολυκατοικίες, είτε ως αναγκαίο είτε ως όχι και τόσο αναγκαίο κακό, είτε ως μοντέρνο θαύμα είτε ως δείγμα ταξικής…
-

«Με την Ακρόπολη στο βάθος του εαυτού μου»
Σαν σήμερα, στις 6 Οκτωβρίου του 1887, γεννήθηκε στη La Chaux-de–Fonds, μια κωμόπολη της βορειοδυτικής Ελβετίας, ο Charles-Édouard Jeanneret-Gris. Στα είκοσι πέντε του ο Charles-Édouard, που πίστευε πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επινοήσει τον εαυτό του, υιοθέτησε το ψευδώνυμο Le Corbusier. Ο Λε Κορμπυζιέ στο κατάστρωμα του «Πατρίς ΙΙ», στο ταξίδι από Μασαλία προς Πειραιά, για το 4ο…
-

Οι δίδυμες τσιμινιέρες του Κοκένζι
Περί βιομηχανικών μνημείων, κοινωνικής ιστορίας και αστικού τοπίου —του Γιώργου Τσακνιά— Στις 26 Σεπτεμβρίου, η ΔΕΗ της Σκωτίας (Scottish Power) προχώρησε στην κατεδάφιση του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Κοκένζι, κοντά στο Εδιμβούργο. Η ίδια η κατεδάφιση ήταν εντυπωσιακή — ένα (εφήμερο) έργο τέχνης από μόνη της: οι δύο καμινάδες, ύψους 150 μέτρων, παγιδεύτηκαν με…
-

Λαβύρινθος από ατσάλι
Το στούντιο Gijs Van Vaerenbergh, μια ομάδα Βέλγων αρχιτεκτόνων, σχεδίασε και κατασκεύασε έναν τεράστιο λαβύρινθο από ατσάλι στην κεντρική πλατεία ενός εγκαταλελειμμένου ανθρακωρυχείου στη βιομηχανική πόλη Γκενκ του Βελγίου. Για την κατασκευή του γλυπτού χρησιμοποιήθηκαν 186 τόνοι χάλυβα. Οι διάδρομοι του λαβύρινθου έχουν μήκος 1 χιλιόμετρο και οι τοίχοι των διαδρόμων φτάνουν τα 5 μέτρα.…
-

Τραπεζοκαθίσματα: Κάν’ το όπως οι Πορτογάλοι!
—του Άρη Καλαντίδη— Όλοι μας χαιρόμαστε τις καφετέριες και τα εστιατόρια στις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Ζωντανεύουν το δημόσιο χώρο, γίνονται τόποι συνάντησης και συναλλαγής – με λίγα λόγια αντιπροσωπεύουν την ίδια τη ζωτικότητα της πόλης. Παρ όλα αυτά όμως, η άναρχη καταπάτηση του δημόσιου χώρου από τα τραπεζοκαθίσματα μπορεί να σημαίνει ακριβώς το αντίθετο,…
