Κατηγορία: De profundis
-
4 Νοεμβρίου 1993: Μια απρόσμενη κηδεία
—της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου— Σεπτέμβρη του 1993 πήρα (επιτέλους) το πτυχίο μου και τέλη Οκτωβρίου ξεκίνησα το ταξίδι μου με το Interrail – ήμουν είκοσι τεσσάρων, σχεδόν στο τσακ πια από άποψη ορίου ηλικίας. Εγώ και το βαρύ μου σακίδιο επρόκειτο να επισκεφτούμε φίλους διάσπαρτους ανά την Ευρώπη, διανύοντας μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε διάστημα ενός…
-
Για τον Πάκο
—του Γρηγόρη Καραγρηγορίου— Ο Πάκο ήταν φίλος και πίναμε καφέ συχνά στην πλατεία. Μερικές φορές κάναμε «αλληγορική αντίσταση». Η παρέα κι ο Πάκο. Μίλαγε με τέτοια βαρύγδουπα και φιλοσοφημένα. Κάποιοι του έκαναν χοντρή καζούρα για τις ψωνισμένες ταμπέλες που κότσαρε σε κόλπα καθημερινά. Εγώ όχι, ήμουν μικρός, τα έχαφτα κάτι τέτοια. Τώρα θα ήταν αλλιώς…
-
Γιατί να διαβάζουμε τον Κέρουακ;
─ «Γιατί (να) διαβάζουμε (ακόμη) Jack Kerouac;» ─ Η παλιοπαρέα του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη από την εφηβεία της ταξιδεύει, μεθά και παραληρεί στους αχανείς ορίζοντες του «Οn the Road». Ο Τζακ Κέρουακ κέρδισε την εφηβεία μας, με τα συγκινημένα ποιήματά του (ποιήματα που διαβάζαμε σκόρπια, είτε από χειροποίητες εκδόσεις είτε καταφεύγοντας στην Αμερικανική Βιβλιοθήκη, εκεί στην…
-
15 Ιουλίου 1974
—του Σόλωνα Σαρακενίδη— 15 Ιουλίου 1974. Ταξιδεύω μέσα στη Γιουγκοσλαβία προς Ελλάδα. Από κάποιο σημείο και πέρα βλέπουμε στον δρόμο, ανά ένα χιλιόμετρο περίπου, έναν στρατιώτη με το τουφέκι του στον ώμο. Παράξενη εικόνα, ανεξήγητη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις… Λίγο αργότερα πιάνουμε στο ραδιόφωνο εκπομπή στα ελληνικά (Βελιγράδι; Σκόπια; — δεν θυμάμαι) και μαθαίνουμε το…
-
Θεσσαλονίκη 1980
—του Χαΐμ Πολίτη— Θεσσαλονίκη, χειμώνας του 1980. Εμείς —μια παρέα μουσάτοι, μακρυμάλληδες, αμπεχωνοφόροι φοιτητές— έχουμε πάψει να ξημεροβραδιαζόμαστε στις ταβέρνες (και κάποιες φορές, Σάββατα, κυρίως στις ντισκοτέκ που φθίνουν πια) και προτιμούμε τα νέα σημεία διασκέδασης της πόλης, όπως το Time Out ή το Φλου. Το ουίσκυ αντικαθιστά τη ρετσίνα και ο Θεοδωράκης και η…
dimart 