Ετικέτα: Αμαλία Τσακνιά
-

Το ποίημα της εβδομάδας 16/4
Κυρίαρχη μνήμη —Αμαλία Τσακνιά— Θα πρέπει να ‘ταν άνοιξη γιατί η μνήμη αυτή υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται —Κική Δημουλά— Θα πρέπει να ‘ταν άνοιξη μ’ άλλα πρόσωπα βέβαια κι άλλο λουλούδι· πού βρεθήκαν αλήθεια τόσες μαργαρίτες; Αυτό το συγκεκριμένο τοπίο κυρίαρχη μνήμη από καιρό φυσικό φαινόμενο πια άμπωτη και πλημμυρίδα. * * * Εδώ άλλα ποιήματα,…
-

Το ποίημα της εβδομάδας 11/7
Σίγουρο πια —Αμαλία Τσακνιά— Πώς κάπου υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα σίγουρο πια. Την πρόσεξα πολλές φορές εκείνη τη λεπτή στήλη ατμού ασήμαντη ρωγμή στην καταχνιά που αποτρέπει την έκρηξη ή το καλόγνωμο φωτάκι πίσω από τα μάτια μας π’αναβοσβήνει συνθηματικά μονάχα ένα δευτερόλεπτο πριν απ’την τρέλα ή τον μονόφθαλμο κλειδούχο που ξεπετιέται από το μαύρο της…
-

Το ποίημα της εβδομάδας 2/8
Το ψωμί των ονείρων Αμρίτα Πρίταμ —μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά— Χτες βράδυ τόλμησα να γευθώ το ψωμί των ονείρων. Δεν ξέρω πώς έγινε και τ’ άκουσαν οι ουρανοί. Μεγάλες φτερούγες έμαθαν το νέο ράμφη σουβλερά έμαθαν το νέο άσπλαχνα δόντια έμαθαν το νέο κοφτερά νύχια έμαθαν το νέο. Ήταν ένα γυμνό ψωμί σχεδόν γυμνό από γεύση…
-

Το ποίημα της εβδομάδας 26/10
Αποχαιρετισμός —Λι Τάι Πο— Μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά Με τη γαλάζια γραμμή των βουνών στα βορινά και στην Ανατολή μια νερένια λευκή καμπύλη, εδώ θα χωριστούμε. Στο μακρύ ταξίδι μου θα ‘μαι σα νερολούλουδο ξεριζωμένο. Μ’ ένα πλεούμενο σύννεφο θα σου στέλνω την έγνοια μου, κι εσύ το δειλινό να με θυμάσαι. …Κουνάμε τα χέρια μας…
-

Μια μέρα
28η Οκτωβρίου 1940 —του Γιώργου Τσακνιά— Και στις δύο εθνικές επετείους της, η Ελλάδα γιορτάζει την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου. Βέβαια, οι επέτειοι δύσκολα αλλάζουν, άπαξ και καθιερωθούν· ωστόσο, κάτι δείχνει αυτό για τον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί η συλλογική μας μνήμη. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η ηρωική άμυνα της μικρής Ελλάδας…
-

Το ποίημα της εβδομάδας 19/3
Άνοιξη —Αμαλία Τσακνιά— Πάνω που λες πως όλα τέλειωσαν κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί: Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες βαλθήκανε να μπουμπουκιάζουν και σε κοιτάζουν περιπαιχτικά ανατρέποντας την τάξη των πραγμάτων. Αμαλία Τσακνιά, Το δέντρο, 1977 * * * Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων…
-

Saudade: η θάλασσα μας βλέπει
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ στις 27 Αυγούστου 1941, γεννήθηκε η Cesária Évora (1941-2011). —του Γιώργου Τσακνιά— Συγκρίνουν τη μουσική του Cabo Verde με τα blues και τα fado. Στο Cabo Verde έχουμε ένα ανακάτεμα πολιτισμών. Βλέπεις τη θάλασσα όπου και να πας. Η θάλασσα μας βλέπει. Η θάλασσα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν…
-

27/3 Το ποίημα της εβδομάδας
Το παιδί —Βλαντίμιρ Χόλαν— Ένα παιδί πάνω στις ράγες αφουγκράζεται στην πανταχού παρούσα μουσική παραδομένο και λίγο νοιάζεται αν το τρένο φεύγει ή έρχεται. Εσύ όμως κάποιον πάντοτε περίμενες πάντοτε χώριζες από κάποιον μέχρι που ανακάλυψες τον εαυτό σου και δε βρίσκεσαι πια πουθενά. Μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά Παλιότερα ποίηματα παλαιότερων εβδομάδων
-

ΕΞΟΔΟΣ στις τέχνες 4.2.2013
-της Τάνιας Σιμοπούλου- Τρίτη 5 έως Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013 ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ Μεγάλο αφιέρωμα στον Μικελάντζελο Αντονιόνι Ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Μικελάντζελο Αντονιόνι έχει ετοιμάσει το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών στις αίθουσες του Μεγάρου Μουσικής και του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, ιστορικός και κριτικός κινηματογράφου Κάρλο Ντι Κάρλο που επιμελείται…