Ετικέτα: Χριστίνα Ντούση

—της Χριστίνας Ντούση— Θα τους τρώγανε τους προκρίτους.  Ο Αλή το είπε του Χαϊρεντίν, εκείνος του Μεχμέτ, αυτός του Μουσά. Το σούσουρο απλώθηκε στα καφενεία του χωριού. Το χωριό ήταν μια χούφτα σπίτια στα ριζά του βουνού. Ελαιώνες από δίπλα, θάλασσα από κάτω. Πέτρα πάνω στην πέτρα. Η Ιστορία είχε πέσει με φόρα πάνω του.…

—της Χριστίνας Ντούση— Η διαταγή ήταν σαφής: όποιος  βγει στο δρόμο πυροβολείται. Το περιπολικό πέρασε μια βόλτα νωρίς, γύρω στις 7.00 και με τον τηλεβόα έδωσε την εντολή. Έριξε και μια εκφοβιστική πιστολιά στον αέρα. Η γειτονιά που είχε αρχίσει να ξυπνά, πάγωσε. Ρούχα έμειναν μισοαπλωμένα, κάτι ραδιόφωνα μετέδιδαν δυνατά παράσιτα, χωρίς να τα κλείνει…

—της Χριστίνας Ντούση— Από:  Λεωνίδα Καρδινό, κάτοικο Αθηνών, οδός  Αγοράς, αρ. 4 Προς:  1. Την πολυώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «HEART OF GOLD TRANSPLANT S.P.», που εδρεύει στη Νέα Υόρκη ΗΠΑ, 505h Avenue 57,   με υποκατάστημα εν Ελλάδι επί της οδού Πολυκαρδιώτη 8, Αθήνα. Το Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία «Δεύτερη Ζωή – Πολυκλινική», που εδρεύει…

—της Χριστίνας Ντούση— Με το χάμπουργκερ στο χέρι μισοφαγωμένο μπήκε στο  Κατάστημα Τυχηρών Παιγνίων «Η Γκαντεμιά», βαφτισμένο  έτσι από τον ιδιοκτήτη ακριβώς για να την ξορκίσει, και ζήτησε τα προγνωστικά του ιπποδρόμου.  Ένα διθέσιο καμπριολέ  ονειρευόταν και με την οικοδομή στα χάλια τα τωρινά, μόνο στον ιππόδρομο υπολόγιζε. Ο υπάλληλος του τα ‘δωσε βαριεστημένα. «Δώσε…

—της Χριστίνας Ντούση— Κάθεται  ήσυχη ήσυχη στο κομψό σαλονάκι και ξεφυλλίζει το άλμπουμ. Γλυκό φως μπαίνει από τις κουρτίνες, φωτίζει τις κίτρινες και ροζ τουλίπες στα βάζα,  τους μπεζ καναπέδες και τις έγχρωμες  φωτογραφίες  των ανδρών στο γυαλιστερό χαρτί. Άλλοι κοιτούν τον φακό  σοβαροί, άλλοι έχουν μια εύθυμη λάμψη στο μάτι, άλλοι χαμογελούν πλατιά. Κοιτάει…

—της Χριστίνας Ντούση— Οι γονείς μου με φωνάζουν Shanti. Ακούω σ’ αυτό το όνομα αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι με λένε Ludgi. Είμαι  μόνο τεσσάρων, αλλά συχνά η μητέρα μου λέει: «Κόρη μου, αν δεν σε είχα γεννήσει, όρκο θα έπαιρνα στη θεά Σαρασβάτι ότι δεν έχεις μόνο τέσσερα χρόνια στην πλάτη σου, αλλά…

—της Χριστίνας Ντούση— «Ήθελα να τον κοιτώ στα μάτια» λέει ο Γάκης και πηγαινοέρχεται σαν άγριο θεριό στο κελί του. Έμπηξε το στιλέτο στα στήθη του άντρα μα δεν πρόλαβε να φύγει. «Ιωάννη», του είπε σχεδόν γλυκά την ώρα που τον αποτελείωνε, κοιτώντας τον κατάματα. Την αναπολεί εκείνη την ώρα, την άφατη ευχαρίστηση που ένιωσε…

—της Χριστίνας Ντούση—   Ένα φωτεινό ιουλιάτικο πρωινό του 364 π.Χ., η Ηγησώ, κόρη του Απολλόδωρου από τον Κολωνό και σύζυγος του Τηλεφάνη από τον ίδιο Δήμο, αποφάσισε ότι έπρεπε επιτέλους να γεννήσει. Ήταν ένα ασυνήθιστα ζεστό καλοκαίρι. Η γη άνοιγε σε βαθιές ξερές χαρακιές, το νερό λιγόστευε στις γούρνες, τα τζιτζίκια γεννιόνταν νεκρά, σκασμένα…