Ο υπαρξιστικός χαλβάς

—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—

Ακόμα και οι εκπρόσωποι της υψηλότερης φιλοσοφικής αναζήτησης που υπερβαίνει τα καθημερινά αυτονόητα κινούμενη σε δυσπρόσιτες, για πολλούς, θεωρητικές σφαίρες, ακόμα κι αυτοί είναι αδύνατο να αποκοπούν από τις υπέροχα ένοχες γαστριμαργικές απολαύσεις. Ή και τις εμμονές, που αποκτούν καμιά φορά προτεραιότητα ζωής και θανάτου.

Ο 35άρης γάλλος φαντάρος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έγραφε στην αγαπημένη του γκρινιάζοντας ότι έλαβε το γράμμα της αλλά όχι και τον χαλβά που του είχε υποσχεθεί, δεν ήταν κάποιος τυχαίος, αλλά ο μεγάλος υπαρξιστής φιλόσοφος Ζαν Πολ Σαρτρ. Στα γράμματά του προς την Μποβουάρ, πράγματι, αναφέρει ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα: της ζητάει χαλβά.

Ο χαλβάς επανέρχεται διαρκώς, μεταξύ αναλύσεων περί ύπαρξης και ουσίας. «Μην ξεχάσεις τα δύο πακέτα», υπενθυμίζει στην Μποβουάρ το 1939. Η Μποβουάρ δεν τα ξεχνάει, και η χαρά του Σαρτρ δεν κρύβεται με τίποτα. «Ο χαλβάς έφτασε σε καλή κατάσταση. Σ’ ευχαριστώ, γλυκούλα μου. Φάγαμε ολόκληρο το πακέτο με το μεσημεριανό».

Ναι, η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, και όλων προηγείται ο χαλβάς.

* * *

Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art