Κατηγορία: Το ποίημα της εβδομάδας

Τραγούδι των νεκρών —Φραντς Βέρφελ— Μετάφραση: Θ. Δ. Φραγκόπουλος Πέφτει βροχή. Λιμνάζει το χωράφι. Διαβαίνουμε τις λάσπες πηδηχτά. Κανένα νόημα δεν πιάσαμε σφιχτά: Το νόημά μας μέσα μας ετάφη. Πέφτει βροχή. Πνοές καπνού σαλεύουν καθώς τραβάμε εμείς δίχως σκοπό. Κανένα δε σκεφτήκαμε νεκρό, μήτε προσφέραμε θυμητικό: τώρα τα φώτα δε μας συντροφεύουν. Πέφτει βροχή. Σκοτείνιασε…

Το χτύπημα της Μιας —Χόρχε Καρέρα Ανδράδε— Μετάφραση: Νίκος Σπάνιας Από τον σκοτεινό πύργο που είναι του πλοίου το κατάρτι το χτύπημα της Μιας γλιστράει στη νύχτα σαν πτώμα πνιγμένου ανθρώπου. Στον μαυροπίνακα χαράζει την κακογραφία του το χτύπημα της Μιας. Σπίτια με γυάλινα μάτια βυθίζονται στη νύχτα. Με τις ουρές ανάμεσα στα σκέλια, τ’…

Απρόσμενη συνάντηση —Βισουάβα Σιμπόρσκα—Μετάφραση: Μπεάτα Ζουλκιέβιτς Είμαστε πολύ ευγενικοί ο ένας με τον άλλον,δηλώνουμε πως είναι ωραίο να συναντιόμαστε μετά από τόσα χρόνια. Οι τίγρεις μας πίνουν γάλα.Τα γεράκια μας περπατούν στη γη.Οι καρχαρίες μας πνίγονται στο νερό.Οι λύκοι μας χασμουριούνται μπροστά στο ανοιχτό κλουβί. Οι οχιές μας αποτίναξαν τις αστραπές τους,οι πίθηκοι τις εμπνεύσεις…

[Από σας φεύγουνε, κυρία, πολύ θλιμμένα…] —Ζοάο Ρουίς ντε Καστέλο Μπλάνκο—| Μετάφραση: Άρης Δικταίος Από σας φεύγουνε, κυρία, πολύ θλιμμένα τα μάτια μου, γιατί είστε ο θησαυρός μου· ποτέ δεν είδατε μάτια κανενός άλλου, για γυναίκα να ‘ναι έτσι λυπημένα. Τόσο νοσταλγικά, έτσι λυπημένα, τόσο άρρωστα απ’ το χωρισμό, τόσο κλαμμένα, τόσο κουρασμένα που να…

Έβδομο σονέτο — επιστρέφοντας —Φιόνα Σάμπσον— Μετάφραση: Δήμητρα Κωτούλα Κατηφορίζοντας… και συνάντησα τον εαυτό μου, ένα χλωμό φάντασμα που φέγγει μόλις όπως ο φακός του κλέφτη εδώ —κι ύστερα εδώ— ανάμεσα στα δέντρα, έτσι που έμοιαζε κάποιες στιγμές σαν να ήταν φαντάσματα κι εκείνα, που βάδιζαν σε νέο φως, βγαίνοντας απ’ τη μνήμη προς το…

Η Θράκη —Μίοντραγκ Πάβλοβιτς— Μετάφραση από τα σερβοκροατικά: Νέλλα Πέτριτς-Ρέσλερ Ι Τ’ αναμμένο κερί τ’ όνειρο του ταξιδιώτη το φύλλο του πλάτανου όλα φοβούνται το κρύο απ’ τις αβρές υπάρξεις η μόνη που δεν φοβάται είναι η πάχνη ΙΙ Το βουνό στην κορφή του έστησε το λευκό άτι και τώρα το παγωμένο καλοθρεμμένο ζώο καβαλικεύει…

Ο αδερφός μου ο καλλιτέχνης στα επτά του —Φίλιπ Λεβίν— Μετάφραση: Γιώργος Τσακνιάς Μικρός έπαιζε μονάχος στα χωράφια πίσω από το σπίτι μας, έξι λυόμενα για έξι οικογένειες μεταναστών. Οι γονείς μιλούσαν ακατάληπτα με τους γείτονες. Δίχως τα παιδιά ούτε «καλημέρα» δεν μπορούσαν να πουν και να τους καταλάβουν. Γι’ αυτό δεν ήταν παράξενο που…