Το κονσέρτο της Νόρας

—της Stucano Closer—

Όχι, δεν πρόκειται για ένα ακόμα κλιπ με ζώα που τάχα παίζουν μουσική. Εδώ έχουμε ένα μικρό κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα δωματίου. Η διαφορά είναι ότι η σύνθεση και η εκτέλεση του κομματιού για πιάνο γίνεται από τη σπουδαιότερη πιανίστρια-γάτα του κόσμου σήμερα: τη Νόρα.

Η ιστορία της σολίστ Νόρας είναι παραμυθένια: αδέσποτο γατί, κατέληξε σε κέντρο φιλοξενίας ζώων στο Νιου Τζέρσι και από εκεί την ερωτεύτηκαν και την υιοθέτησαν η καθηγήτρια πιάνου Μπέτσι και ο σύντροφός της ζωγράφος και γλύπτης Μπερνέλ. Μετά από μερικούς δύσκολους μήνες προσαρμογής στο νέο της σπιτικό, η Νόρα ανακάλυψε την αληθινή της κλίση: το πιάνο. Αρχικά, καθόταν κάτω από το μεγάλο πιάνο με ουρά της Μπέτσι όταν εκείνη δίδασκε τους μαθητές της και άκουγε με ασυνήθιστη ηρεμία και προσήλωση, σύντομα όμως αποφάσισε να δοκιμάσει κι η ίδια αυτό που έβλεπε να κάνουν οι μαθητές και η ίδια η Μπέτσι.

Έκτοτε, κανείς δεν μπορούσε να τη σταματήσει από το να κάθεται πλάι στους μαθητές και να παίζει μαζί τους – προς μεγάλη τους ευχαρίστηση. Κάποια στιγμή, αποφάσισαν να τη βιντεοσκοπήσουν σε στιγμές δημιουργικού οίστρου. Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube, και από κει και πέρα, ο δρόμος της επιτυχίας ήταν ανοιχτός.

Γιατί το ταλέντο δεν κρύβεται, και σύντομα το βίντεο της Νόρας υπέπεσε στην αντίληψη του Mindaugas Piecaitis, ενός μουσικού από τη Λιθουανία. Εκείνος ήταν που αναγνώρισε πρώτος τη μεταμοντέρνα ποιότητα της σύνθεσης και αποφάσισε να την καταγράψει σε παρτιτούρα. Ταυτόχρονα, συνέθεσε τη μουσική για ορχήστρα δωματίου που θα συνόδευε το κομμάτι της Νόρας. Και στις 5 Ιουνίου του 2009, το κονσέρτο παρουσιάστηκε επίσημα στην Αίθουσα Συναυλιών της πόλης Κλαϊπέντα. Η Νόρα δεν παρευρισκόταν, βέβαια, εκεί με σάρκα και οστά αλλά μέσω του βίντεο, ενώ η ορχήστρα τη συνόδευε.

Κι έτσι κάπως οι αποστάσεις μικραίνουν και ταυτόχρονα ο κόσμος μεγαλώνει: μια φιλόμουση γάτα από το Νιου Τζέρσι γίνεται η έμπνευση ενός μουσικού από τη Λιθουανία για ένα έργο όπου για πρώτη φορά συμπράττουν άνθρωποι και ζώα. Όπως θα έλεγε και ο John Cage, που σίγουρα θα τρελαινόταν με τη Νόρα και τη μουσική της, «είτε εγώ τους παράγω είτε όχι, υπάρχουν πάντοτε ήχοι που μπορούν να ακουστούν, και είναι όλοι τους έξοχοι».