—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
Όλα είχαν ετοιμαστεί με χαρά και συγκίνηση για εκείνο το βράδυ στο Μέμφις, στις 4 Απριλίου του 1968. Το δείπνο επρόκειτο να δοθεί στο σπίτι του αιδεσιμότατου Μπίλι Κάιλς προς τιμήν του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και θα περιελάμβανε όλα τα αγαπημένα του εδέσματα από την κουζίνα του Νότου: τηγανιτό κοτόπουλο, χοιρομέρι, πίτα γλυκοπατάτας, φασολάκια, χόρτα και για επιδόρπιο πίτα με καρύδια πεκάν, τα πάντα μαγειρεμένα από τις γυναίκες της τοπικής εκκλησίας.
Στις περιοδείες του ανά την Αμερική για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των μαύρων (ανάμεσα σ’ αυτά, και του δικαιώματος να τρώνε στα ίδια εστιατόρια με τους λευκούς), ο Κινγκ και η συνοδεία του δεν είχαν πάντα την ευκαιρία να γευματίζουν αξιοπρεπώς: «Πολύ συχνά αναγκαζόμασταν να τρεφόμαστε μόνο με λουκάνικα κατευθείαν από την κονσέρβα και κρακεράκια», λέει ο δρ. Μπέρναρντ Λαφαγιέτ, μέλος της τότε ομάδας του Κινγκ, ενώ ο Τέιλορ Μπραντς, επίσης στη συνοδεία του Κινγκ, θυμάται μια άλλη χαρακτηριστική σκηνή: «Σε μια περιοδεία ανά την πολιτεία του Μισισίπι, σταματήσαμε σε ένα πάρκινγκ για να φάμε μέσα από τη μεγάλη γυάλα τα χοιρινά ποδαράκια τουρσί που είχαμε πάρει από ένα μαγαζί με τοπικά αγροκτηνοτροφικά προϊόντα… Τα μασουλήσαμε όλα, το ένα μετά το άλλο, σκύβοντας λίγο προς τα μπρος για να μην στάζουν ζουμιά στα κοστούμια μας».
Ο Κινγκ ήταν λάτρης του φαγητού, και οι φορές που κατάφερνε να καθίσει σε ένα τραπέζι και να ευχαριστηθεί ένα καλό γεύμα ήταν ιερές ώρες ξεκούρασης και χαλάρωσης. Ήταν οι μόνες στιγμές που ο αγώνας του έμπαινε σε δεύτερη μοίρα, δίνοντας τη θέση του σε εκείνη την ιδιαίτερη συντροφικότητα που μόνο το μοιρασμένο φαγητό σφυρηλατεί.
Αλλά εκείνο το δείπνο δεν έμελλε να σερβιριστεί ποτέ. Ο Κάιλς ήρθε στις 5 στο μοτέλ για να τον πάρει. Το γεύμα ήταν για τις 6, κι έτσι ο Κινγκ πέρασε την τελευταία του ώρα ρωτώντας για το μενού και κάνοντας πλάκα στον Κάιλς για το καινούργιο του σπίτι — ότι δήθεν θα έχει ξοδέψει όλα του τα χρήματα για να το αγοράσει που δεν θα του έχει μείνει τίποτα για να πάρει τραπέζι, καρέκλες και πιάτα. Η σφαίρα τον βρήκε στις 6.01.
Το 1983, επί προεδρίας Ρέιγκαν, τα γενέθλια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ορίστηκαν ως μέρα γιορτής και αλληλεγγύης — η τρίτη Δευτέρα κάθε Ιανουαρίου. Πέρασαν, βέβαια, χρόνια ώσπου η γιορτή να καθιερωθεί σε όλες τις πολιτείες, τώρα πια όμως εορτάζεται παντού, με κάθε λογής εκδηλώσεις.
Μία όμως είναι σταθερή και μόνιμη: το εορταστικό συσσίτιο για τους απόρους. Και είναι βέβαιο ότι ο Κινγκ θα συμφωνούσε απολύτως με αυτή τη συγκεκριμένη προτεραιότητα: να γιορτάζεται το όνομά του γύρω από κάποιο τραπέζι.
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Εδώ άλλες επετειακές αναρτήσεις του dim/art
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art
