Η μουσική που αλλάζει τον κόσμο
—της Stucano Closer—
Η μουσική έχει την τεράστια δύναμη να αγνοεί το γλωσσικό φράγμα ανάμεσα στους λαούς της γης και να επικοινωνεί με ανθρώπους από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ακόμα και μ’ εκείνους που ζουν στις πιο δυσπρόσιτες περιοχές ή σε τόπους που απέχουν αφάνταστα από τον δικό μας τρόπο ζωής: η μουσική μπορεί να τους αγγίξει, αρκεί να βρεθεί κοντά τους. Αυτή την αποστολή έχει αναλάβει ο Πάνος Καράν και η μη κερδοσκοπική οργάνωση που ίδρυσε το 2011 με την ονομασία «Keys of Change» (www. keysofchange. org) και μότο «Μπορεί η μουσική ν’ αλλάξει τον κόσμο; Πιστεύουμε ότι μπορεί». Και το κάνει πράξη.
Ο Πάνος Καράν γεννήθηκε στην Κρήτη το 1982. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σε μικρή ηλικία ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου, έχει βραβευθεί στον Διεθνή Διαγωνισμό “Jose Iturbi” στη Βαλένθια της Ισπανίας, έχει ένα εξαιρετικά γεμάτο πρόγραμμα εμφανίσεων σε όλο τον κόσμο, και από το 2011 ταξιδεύει με το «Keys of Change» από τον Αμαζόνιο στην Ουγκάντα, τη Σιέρα Λεόνε, τη βορειανατολική Ιαπωνία, την Ινδία, το Βλαδιβοστόκ προσφέροντας με το πιάνο του στους συνανθρώπους του το δώρο της μουσικής. Οι συνθήκες των ταξιδιών του πολλές φορές είναι δύσκολες, αλλά πάντα καταφέρνει και φτάνει στον προορισμό του με μοναδικό σκοπό να παίξει μουσική.
Λέει ο Πάνος Καράν για την εμπειρία του από τις δυσπρόσιτες κοινότητες που επισκέφτηκε στα δάση της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής:
Μου φαίνεται σχεδόν σαν ψέμα ότι ήμουν εκεί. Δεν μπορεί εγώ που ζω στον πολιτισμένο, σχεδόν αποστειρωμένο κόσμο να είμαι ο ίδιος άνθρωπος με εκείνον που βρέθηκε στη ζούγκλα του Περού και του Εκουαδόρ και έπαιξε την ίδια μουσική που παίζει στις υπερσύγχρονες αίθουσες συναυλιών μας. Οι άνθρωποι εκεί αποτελούν φυσικό κομμάτι του τροπικού δάσους. Χτίζουν τα σπίτια τους μέσα σε λίγες μέρες με ξύλο και φύλλα, εξαρτώνται από το δάσος για τροφή και επιβίωση, γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν στο τροπικό δάσος. Και ξαφνικά εμφανίζομαι εγώ, από τον «ανεπτυγμένο» κόσμο, με ένα ηλεκτρικό πιάνο 88 πλήκτρων, μια γεννήτρια και μια ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζουν και καταγράφουν κάθε βήμα μου, παρ’ όλα αυτά όμως, το πιο δυνατό μάθημα έρχεται από τους ανθρώπους για τους οποίους παίζω.
Και συνεχίζει με τις σκέψεις του από την Ιαπωνία και τη χτυπημένη από το τσουνάμι πόλη Τοχοκού:
Είδα μια γυναίκα που είχε από παιδί ένα παιχνίδι με τη μουσική του Καρυοθραύστη να ξεσπάει σε κλάματα όταν άκουσε ξανά τη μουσική του Τσαϊκόφσκι. Έδωσα ένα ρεσιτάλ σε έναν από τους προσωρινούς καταυλισμούς, όπου το κοινό προσπαθούσε απεγνωσμένα να συγκρατήσει τους αναστεναγμούς της θλίψης εν χορώ, ακούγοντας το Sakura. Ο καθένας είχε τον δικό του μοναδικό, δυνατό, όμορφο τρόπο να δείξει την ευγνωμοσύνη του. Ωστόσο, ένιωθα τύψεις όταν τη δεχόμουν, επειδή η μεγαλύτερη ανταμοιβή ήταν ένα κοινό έτοιμο να ακούσει, ανοιχτό στη μουσική – και ανταμείφθηκα γενναιόδωρα. Ένα κομμάτι του εαυτού μου έχει μείνει στο Τοχοκού, να νιώθει την οδύνη από τις νωπές ακόμη πληγές, κι εγωιστικά πήρα ένα κομμάτι του Τοχοκού μαζί μου: την αξιοπρέπεια, τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη, για να τα μοιραστώ με τον κόσμο, ελπίζοντας ότι ο κόσμος δεν θα ξεχάσει.
Πώς όμως καταφέρνει να προσεγγίσει τους ανθρώπους που πρώτη φορά εκτίθενται στη δύναμη της κλασικής μουσικής;
Η μεγάλη πρόκληση μόλις φτάναμε σε μια νέα κοινότητα ήταν να μας αποδεχτούν. Στα δικά τους μάτια, κάθε ξένος αντιμετωπίζεται με μεγάλη περιέργεια, αλλά και με ακόμη μεγαλύτερη καχυποψία για τις προθέσεις του. Πολιορκημένοι από πετρελαϊκά συμφέροντα, ιεραποστόλους, τουρίστες με μεγάλες κάμερες και ανθρώπους που θέλουν να σώσουν τον κόσμο, οι άνθρωποι στις περισσότερες από αυτές τις κοινότητες θέλουν να τους αφήσουν ήσυχους. Η ταπεινότητα αποδείχθηκε το καλύτερο εργαλείο. Δεν είχε σημασία που είχαμε ταξιδέψει τόση απόσταση και είχαμε περάσει κάθε είδους αναποδιές και αντιξοότητες, ο τελευταίος λόγος ανήκε σ’ αυτούς. Το κλειδί για να σε αφήσουν να μπεις ήταν απλώς να ζητήσεις την άδειά τους. Ωστόσο, το παγκόσμιο μήνυμα της μουσικής παρέμενε απαράλλαχτο από το Κάρνεγκι Χολ μέχρι την αυλή του σχολείου σε μια κοινότητα Κετσουάν του Αμαζονίου: να μοιραστούμε μια ιδέα.
Ο Πάνος Καράν και το Keys of Change μας προσκαλούν στη συναυλία τους στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014, στις 20:00.
Να πάμε.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Συναυλίες < Προτάσεις
dimart 
3 comments