Η αναγνώριση
—Ντενίζ Λέβερτοφ—
Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Ύστερ’ από την καταιγίδα, εδώ και δυο νύχτες
ο αέρας
έχει υδάτινη καθαρότητα, τα βουνά
ήρεμα και καθάρια.
Έχεις δει
ευφυή ασθενή — την έκφραση εκείνη
γύρω απ’ τα μάτια και τους κροτάφους; —
αυτόν που ξέρει πολύ καλά
πως ο θάνατος έρχεται — μεταμφιεσμένος ας πούμε
σε ξυλουργό, έρχεται
να τον καρφώσει για καλά
με το μεγάλο του σφυρί και
τα μυτερά καρφιά.
Αέρας και ορίζοντας.
Τα σύννεφα κάνουν
κινήσεις απόδρασης
αλλά μένουν να αιωρούνται. Οι χτίστες
εξακολουθούν να χτίζουν
το διπλανό σπίτι.
Τίποτε δεν θα συμβεί. Μια διαφάνεια
της σάρκας θα αποκαλύψει
όχι κόκαλα, το σχήμα τους μονάχα.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 